Vrijwel alle ondernemingen trekken vreemd vermogen aan in de vorm van een banklening of bijvoorbeeld in de
vorm van vastrentende waarden via de kapitaalmarkt. Bij het aangaan van deze leningen zijn de rentecondities
vastgesteld. In de leenovereenkomst kan zijn opgenomen dat de onderneming gedurende de gehele looptijd
van de lening een vastgesteld rentepercentage moet betalen. Soms hebben de onderneming en de geldgever in
de leenovereenkomst echter afgesproken dat de rente van de lening periodiek wordt herzien, bijvoorbeeld elke
drie of zes maanden; we spreken dan van een variabele rente. Een voordeel is dan dat de onderneming kan
profiteren wanneer de rente daalt, maar daar staat tegenover dat de onderneming een renterisico loopt.
Wanneer de rente stijgt, stijgen de rentekosten voor de onderneming immers.
Treasury is verantwoordelijk
voor het meten van de omvang van het renterisico van de onderneming. Wanneer dit risico te groot is, moet zij
bepaalde financiƫle instrumenten gebruiken zoals renteswaps of renteopties. De verzamelnaam voor dit soort
rente-instrumenten is rentederivaten.